Czesław Miłosz

Pseudonimy i kryptonimy m.in. Adrian Zieliński, B.B. Kuska, Jan M. Nowak, Jan Syruć, Ks. Jan Robak, Primas Aron (1911-2004). To polski poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz. Laureat Nagrody Nobla z 1980 roku. Debiutował jako poeta w piśmie Alma Mater Vilnensis w 1930.

W 1931 odbył pierwszą podróż po Europie Zachodniej. W latach  1934-1935 był stypendystą Funduszu Kultury Narodowej w Paryżu. W 1936 rozpoczął pracę w wileńskiej rozgłośni Polskiego Radia, skąd po usunięciu za lewicowe poglądy przeniósł się do rozgłośni warszawskiej w 1937.

Od 1940 pracował jako woźny w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego. Brał udział w podziemnym ruchu kulturalnym, m.in. publikując zbiór Wiersze (1940, pod pseudonimem J. Syruć) i antologię Pieśń niepodległa (1942). Po upadku powstania warszawskiego przebywał w Goszycach i w Krakowie.
Od 1945 został dyplomatą w USA: w 1946- w konsulacie generalnym w Nowym Jorku, w latach 1947-1949- w ambasadzie w Waszyngtonie attaché kulturalnym. W 1950 stał się sekretarzem  ambasady w Paryżu. W 1951 poprosił o azyl polityczny i został emigrantem. Początkowo mieszkał w Maisons Laffitte pod Paryżem, od 1960 w USA. Od tegoż roku był też wykładowcą, a następnie profesorem na Wydziale Literatur i Języków Słowiańskich Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. W latach 1981-
-1982 pracował jako profesor Uniwersytetu Harvarda.

Otrzymał wiele prestiżowych nagród amerykańskich i międzynarodowych, np. Międzynarodową Nagrodę Literacką im. Neustadta oraz doktoraty honorowe wielu Uniwersytetów, m.in. Jagiellońskiego i Harvarda. Od 1981 roku odwiedzał Polskę.